Αφήνω κάτι να πιστέψουν ότι κάποτε υπήρξα
λες και μ’ ένοιαξε ποτέ μου για τη γνώμη που μου ‘δειξαν
λες και τόλμησα να εκφράσω το εκατό τοις εκατό μου
απλά δε θέλησα τυχαίους να στέκονται στο πλευρό μου.
Σε κερνάω μία γύρα με καρδιά, όχι με ευρώ
και το ανταποδίδεις να μη νιώθεις υποχρέωση,
πάνε χρόνια που έψαχνα για να σε βρω,
εξιδανικεύοντας ‘σε νιώθοντας πικρή ματαίωση
έως νεωτέρας πολεμώντας το τέρας,
μία αναπάντητη της αδερφής μου
και άλλη μία με το κλάμα της μητέρας
στο τέλος της μέρας είπα να φύγω,
ένιωσα πως δεν ανήκω στον οίκο για λίγο
από την καρέκλα σήκω είπα μέσα μου που δε γουστάρω να πλήττω,
ηττοπάθειες, μισόλογα με ασάφειες κηρύττω
ανακωχή την εποχή που η βροχή
σιγά-σιγά θα εμφανίζεται σαν ενοχή,
ένα Χ, σα διπλό απ’ την αρχή έως το τέλος,
βουτώντας το βέλος βαθιά μέσα στο έλος
της καρδιάς μου, η καρδιά μου ένα μέλος
που ποτέ μου δεν αισθάνθηκα
μπορεί και να μη χάρηκα εφόσον χάθηκα
για μια στιγμή στα πεταχτά μπορώ να πω και άδικα,
κουφάλες στάθηκα στα πόδια μου,
τα δόντια στα σαγόνια μου αιμάτωσα, δεν πάτωσα,
περπατώντας προς το χείλος της καταστροφής, αποστροφή,
αντάμωσα πηγαίο, απλό και ωραίο, σκάλωσα στο αμοιβαίο, είπα
πως το καθετί μοιραίο είναι μια ήττα
και αναγκάζεσαι να παίξεις την επόμενη παρτίδα
ξύπνα, όσο σε παίρνει ρε κυνήγα την πνευματική τροφή,
τι παραπάνω από επικοινωνία,
σεβασμό, αλληλοκατανόηση κάτω από μία οροφή
και άμα κάτι σε σπρώχνει στην αυτοκαταστροφή
θα βρεις το σθένος, μια μέρα να ξυπνήσεις ιδρωμένος,
αγχωμένος πως μέχρι τώρα η ζωή σου φεύγει,
ζήσε ό,τι απομένει από δαύτηνα,
κάθε σκέψη κ’ ενοχή που σ’ ενοχλεί απλά καύτην να
λιώσουν τα χιόνια, φλόγα το Χειμώνα,
ομολόγα λογαριάζουμε μόνοι τις μέρες του Ξενοφώντα,
χαζεύοντας τα ξένα φόντα τάξε μου με μετρημένα λόγια
πως θα ‘μαστε δίπλα-δίπλα σε δρομολόγια,
καταγράφοντας στιγμές στα ημερολόγια
κολλημένοι στα κατώγια δεν πετώ για να μην πέσω,
πλέον έχω ένα βάρος απ’ τα σπασμένα πόδια στην πλάτη μου,
συνδέοντας καλώδια ηχογραφώ για πάρτη μου,
αφιερωμένο στο γινάτι μου,
κάθε γέλιο και δάκρυ μου για εσέ,
τη μεγαλύτερη αγάπη μου,
δίσκοι και κασέτες δίπλα απ’ το κρεβάτι μου,
είμαι ζωντανός γιατί ήσουνα συνοδοιπόρος στο σκοτάδι μου.