Στην κηδεία μου οι δαίμονές μου πίνουνε σαμπάνια,
πάνω από τον τάφο θέλω τα αδειανά μπουκάλια,
χαμογελαστά κεφάλια λες και είναι καρναβάλια,
φόρεσε τη μάσκα, γέλα, χόρεψε και χώνεψέ το
όλα ήταν άδεια, τόσο άδεια εξ αρχής,
μην ξεχνάς δε θέλω σάλια ούτε δήθεν συγγενείς,
έξω από ‘δω οι σταυροί, οι ψαλμοί και οι ιερείς,
εμείς δεν προσκυνήσαμε κανένανε ποτέ αυτό να πας να τους πεις
να πάρουν πούλο, το ‘παίζαν φίλοι θέλαν δούλο για σπιούνο μουλωχτά,
σου τα λέω ορθά κοφτά και τα χαρτιά μου ανοιχτά
γι’ αυτό γυρνάω μοναχικά αφού γουστάρουνε το θάνατο,
ναρκωτικά το Σάββατο, Δευτέρα μεροκάματο,
τους έστειλα στο διάολο, ρουτίνα…
Ξέρω τι θέλεις, σε προδώσανε οι κινήσεις σου δεν ήταν παντομίμα,
παντοδύναμος δεν είσαι, ξύπνα πριν να κοπεί το νήμα,
δεν είναι όλα χρήμα και αν ήταν τότε χτύπα
για ν’ αλλάξεις την ασχήμια από μέσα σου,
η μπέσα που προβάλλεις σα βιτρίνα της Ερμού, αντιλαβού,
περιεχόμενο μολότοφ για την ώρα πριν το σούρουπο
οφείλω να είμαι έτοιμος για κάθε βρωμογούρουνο αστό,
ξεπουλημένα ιδανικά για το ρευστό, δε θα πάρω, ευχαριστώ,
έχω διαλέξει από μικρός για τι λάθος, τι σωστό, ν’ αγωνιστώ,
ν’ αγωνιώ για μια πατρίδα που οι γύρω μου ψηφίσανε μασόνους και φασίστες για βόλεμα και μισθό δε θ’ αρκεστώ
και αν σου μοιάζει αρεστό απλά λυπάμαι
και ταυτόχρονα φοβάμαι να εκφραστώ,
μην ξεχάσω για να χεστώ εμπρός στης δημοκρατίας σας τα υπουργεία,
μας γαμάτε την υγεία, σε κάθε οικεία ψυχοφάρμακη ουσία,
η επιτυχία είναι συνώνυμο με την αδιαφορία,
ε και, ε και, ε και; εκεχειρία για το εγώ μου προς εσένα
και αν τρενάρω την κηδεία μου ένας λόγος κάποια ακυκλοφόρητα
και άλλα που δεν είναι ηχογραφημένα, περασμένα – ξεχασμένα,
πεταμένα – ξερασμένα στην άδυτη επιφάνεια του νου
και τόσο άδικη ετούτη η αδράνεια μυαλού που όλο σκέφτεται
αφού μ’ επιάσαν κότσο, χαμογέλασα ωστόσο για να νιώσω ζωντανός
εις γνώσιν μου να με προδώσω πάλι πάρε-βάλε στάχτη στο ποτό μου
πριν την πτώση μου, το άχτι σου η δόση που μου φτύνεις,
κατάθεση ψυχής, ανάληψη ευθύνης,
κατάσχεση ψυχρής ματιάς ανάλυση φωνής
φονεύει φοβερίζοντας την τελευταία ανάσα της Ειρήνης,
ξεψυχρώντας έξω απ’ την είσοδο του υπουργείου αμύνης,
το ‘παν αυτοκτονία από τον έβδομο,
μη δίνεις δικαιώματα σε πράσινο-μπλε-κοκκινωπά τους πρόβατα,
συγκρίνεις χώματα με χώματα, πόσο φθηνός;
πόσο φθηνός; πόσο φθηνός;
φθινοπωρινός ρυθμός, αυτός ο αριθμός που δε μετριέται,
γράφω γι’ αυτήν που δε γαμιέται με συνείδηση,
γράφω γι’ αυτόν που δε μιλιέται απλά το κάνει για συντήρηση
στης έξι παρά πέντε δυο παλάμες ανοιχτές,
απογευματινός καφές και αναρρίχηση,
τι λέτε ρε βουτάμε; φέρ’ τις πρόκες,
έξω οι χούντες, έξω οι φούντες, έξω οι κόκες,
έξω απ’ τον γαμημένον ύπνο σας ρε κότες,
οι ψυχές σας κάνουν τσόντες,
τσο και λο σε media και προδότες,
πρόεδρους ομάδων να το παίζουνε ιππότες
σε οπαδούς δεσμώτες, συνειδήσεων πρεζέμπορες,
οι μόνοι έρωτες που ξέρω είναι η μαστούρα του έρωτα
και με ρωτά που χάθηκε η μαγεία ανάμεσα σε χάπια και καπότες,
ανάμεσα σε χάπια και καπότες…

Δάκρυα και νότες, ταμπούρα-λούπες-μπότες,
όσα μου ‘πες ‘γίναν στίχοι και οι στίχοι σου στοιχειώνουνε τις νύχτες αφού οι πράξεις σου κ_νές με δύο έψιλον;
επείγον επαλήθευση στα λάθη μάθημά μας πρώτο,
μετά το διάλειμμά μας πήγες να βρεις χόρτο.
Μάθημα δύο εικαστικά, η καθηγήτρια σε ρωτά που είναι παλέτα,
η μπογιά, της είπες πως δεν είχες τα λεφτά, περαστικά,
ενώ ο γιος της είναι η άκρη σου και η κόρη της να κάνεις το κομμάτι σου στα πρόχειρα, το πρώτο γράμμα ενός αυτόχειρα,
η τελευταία πάσα της Ειρήνης σκόπιμα,
σε κοιτάζει πονηρά, έχει όνειρα, βαριανασαίνει μοχθηρά,
εκρηκτικά στο όχημα, παρκάρει έξω από τα γραφεία των ναζί,
να ζήσεις κούκλα μου, αρχίζουμε τον πόλεμο,
το τελευταίο φιλί μας ενώ σε κρατώ απ’ το λαιμό,
ή θα με φάνε οι ρουφιάνοι, ή θα σε ψάχνω στον γκρεμό,
ή θα σε περιμένω, ή θα με περιμένεις,
σου χρωστώ έναν τοκετό, σου ‘ξηγιέμαι -το και το-
μου ‘ξηγήθηκες σπαθί, είναι αρκετό να ερωτευτώ
και δεν ξεχνώ αρχιδάτες γυναικάρες σου γαμάνε το μυαλό,
πόσο γουστάρω;
η δικιά σου θέλει γάρο, σέλφι, κέφι, μέθη, κάρο,
δε φρικάρω που το τέλειο δεν υπάρχει
γι’ αυτό λέω να ρισκάρω για το απλό, για το ανθρώπινο,
για το αλλιώτικο, για το ισότιμο φιλότιμο, αυτό που πάντα προτιμώ,
αυτό που πάντα προτιμώ, αυτό που πάντα προτιμώ…